je bent een diamant van bloed die blinkt in de zon
eeuwig schreeuwende aandacht
gevoed door naïviteit, maak je gebruik
van de zwakten van je liefde
gesteund door je ego kruip je door het moeras
een slijmerige weelde van dranken en sappen
waarin je je eigenwaarde verloren bent

je vertelde het verhaal van eigenzinnige sprookjes
een spiegelbeeld van ellende waarin je jezelf bemint
alles wat je pad kruist van hoogmoed en schoonheid
spiegel je in je eigen wereld van waardeloos papier
oh wee als het regent druipt je masker van liefde
als vieze inkt in een doodlopende straat naar beneden
richting riolen waar je ziel gevangen zit
in het spinnenweb van verleden

een goddelijk monster dat ben jij
een stinkende hoop moedigheid
die geen ego pijn wil doen
als een koning lig je te slapen in het gras
met de zon die je manen likt
en geen monster die op je kloppen wil
langzaam kruip je verder, je triomftocht van verval
verdrink je in gezever die verdwijnt door de stank