Vroeger
toen er bij ons thuis
nog sprake was van een "gezin"
was jij voor mij
een echte broer
ik liet me graag door jou beschermen
door jou,
zo dapper en stoer
Jij trok me voort
door de warme huiskamer
op ons lievelingskleed
ik gilde, hield me stevig vast
want het ging te hard
maar ik was blij
je minderde vaart
en lachte breeduit naar mij
Vroeger
maakten wij van de tafel
onze eigen hut
met als deur
ons lievelingskleed
het kon me niets schelen
wat zich in de buitenwereld voordeed
zolang wij maar samen waren
in ons gezamelijke, knusse lievelingshuis
En bij mooi weer
speelden we
op ons inmiddels versleten lievelingskleed
genietend van de zon
en een glas liomonade
gingen we op in ons legospel
ik wilde niets anders meer
Onze kindertijd
is een tijd die ik nooit meer vergeet
ze was zo zorgeloos, onschuldig en fijn
en ik was trots
op jou,
mijn grote broer
je maakte mijn leven compleet
Maar seizoenen vervliegen
jaren gaan voorbij
nu ben jij voor mij
niet meer dan "gewoon een broer"
en dat doet me
ontzettend veel pijn
De limonade is vervangen door
glazen met bier
op ons "huis"
wordt alleen nog maar gegeten
ons kleed ligt achter in de kast
tussen ons speelgoed opgeborgen
we lopen niet meer zij aan zij
onze vriendschap is vergeten
onze tijden samen zijn voorbij
we zijn volwassen nu
en niet meer langer zeven en vier
die stoere, dappere broer
op wie ik zo trots was
is voorgoed verdwenen