Nu, hier. Het is een eind tijd.
Wij leven in deze eindige tijd.
Wij leven, beleven maar verlaten spranken van verbondenheid.
Ik zie een jas waaien in de wind door de straat.
mensen die gebogen lopen en niemand die erachter aan gaat.
Er wordt geen waarde toegekend aan geestelijkheid.
Ik zie de visioenen komen . Ik grap erover maar weet eigenlijk beter in deze eindende tijd.
Uit ongeluk en onvrede komt eens weer een moordende strijd.
Wij leven, beleven maar verlaten spranken van verbondenheid.
Ik zie een jas waaien in de wind door de straat.
mensen die gebogen lopen en niemand die erachter aan gaat.
Er wordt geen waarde toegekend aan geestelijkheid.
Ik zie de visioenen komen . Ik grap erover maar weet eigenlijk beter in deze eindende tijd.
Uit ongeluk en onvrede komt eens weer een moordende strijd.
Reacties op dit gedicht
| Dieter van het Zand: | Woensdag, januari 09, 2013 20:18 |
| Nou... Dankje wel :) Raissa ;) Mooi compliment. Goede smaak heb je ;) |
|
| gedichtenmeisje: | Woensdag, januari 09, 2013 20:08 |
| Mooi :) ''Wij leven, beleven maar verlaten spranken van verbondenheid. '' dit heel mooi gezegd ;) Groetjes Raissa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dieter van het Zand | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||