dementia
Immer sinds
de grauwe nevel
Tergend traag
mijn grijze massa
heeft ingekapseld
lijkt elke dag,
eender aan de vorige,
eindeloos te duren
de zwarte kluisters
die tengels en pikkels
aan de bedstee knevelen
de vier muren die me
versmachtend omarmen
laten me bij schaarse
heldere momenten terug
naar soevereiniteit verlangen.
de grauwe nevel
Tergend traag
mijn grijze massa
heeft ingekapseld
lijkt elke dag,
eender aan de vorige,
eindeloos te duren
de zwarte kluisters
die tengels en pikkels
aan de bedstee knevelen
de vier muren die me
versmachtend omarmen
laten me bij schaarse
heldere momenten terug
naar soevereiniteit verlangen.
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, januari 09, 2013 17:28 |
| Soevereiniteit zo belangrijk om te mogen ervaren, prachtig gedicht, wens je alle sterkte en kracht | |
| Judith Peters: | Zondag, januari 06, 2013 23:09 |
| Wow! Dit raakt me heel erg. | |
| Antonie: | Zondag, januari 06, 2013 17:52 |
| Je verteld de juiste woorden Boreas.Een rake diagnose! Mooi. Hgr-antonie- |
|
| Anneke Bakker: | Zondag, januari 06, 2013 16:42 |
| Heftig dit schrijven Boreas, ik ken het, heb het van zeer nabij meegemaakt, het is een rotziekte. Ik wens je heel veel sterkte en warme groet Anneke |
|
| teun hoek: | Zondag, januari 06, 2013 15:58 |
| ziekte drukt een mens soms weg in de verwarring, kan anderzijds ook een weids uitzicht gaan bieden in de verdieping.Sterkte een veel aanspraak toegewenst. h. gr. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Boreas | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 06 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||