Nachtraan
Ik noem haar Nachttraan
Omdat niemand haar ziet huilen
Geboren onder de volle maan
Die haar lief heeft
En haar herbergt
Als alles weer eens tegenzit
En de muren van haar kamer haar insluiten
Wanneer de spiegels
Een realiteit tonen
Waar ze niet tegen opgegewassen is
Haar intens verdriet haar ziel zwart kleurt
Als de nacht dan met haar treurt
En haar vleugels geeft
Zodat ze in haar dromen
Weg kan vliegen
Weg van eenzaamheid en haar princessenkleren
Nachttraan
O, nachttraan
Reacties op dit gedicht
| Antonie: | Maandag, januari 07, 2013 13:34 |
| Geweldig mooi! | |
| windwhisper: | Maandag, januari 07, 2013 07:20 |
| droefmooi | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, januari 07, 2013 06:14 |
| heel mooi | |
| ela: | Maandag, januari 07, 2013 00:21 |
| Zeer mooi geschreven. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: middernachtzonnesteek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||