zag zonnen trillen
manen dalen
en weer klimmen
de zee verstoof
tot waterzand
vloed schuwde het land
hield mij staande
in natuurgeweld
toch ben ik geveld
de hand ontbrak
die mij kon helpen
op een strand vol schelpen
ik stierf daar in
godvergeten eenzaamheid
maar ook die dood gaf geen respijt
wil melker
08/01/2013
Jacky Van den Berghe: | Woensdag, januari 09, 2013 02:59 |
Troosteloze eenzaamheid. Jacky |
|
wervelende regenboog: | Dinsdag, januari 08, 2013 12:14 |
een nare droom in de illusie Wil... gelukkig wordt ieder na het afleggen van het lichaam, wat de dood in feite is, liefdevol opgevangen... liefs wr |
|
entropy: | Dinsdag, januari 08, 2013 12:04 |
Scheveningen...? | |
Quicksilver: | Dinsdag, januari 08, 2013 10:27 |
wat moet dat triest en eenzaam voelen! wens je sterkte wil. knuffie van mij |
|
teun hoek: | Dinsdag, januari 08, 2013 09:00 |
dat is pure eenzaamheid. leven zonder uitzicht. h. gr. teun |
|
Anneke Bakker: | Dinsdag, januari 08, 2013 08:54 |
Die godvergeten eenzaamheid, de ontbrekende hand daar waar je je eigen hand moet vasthouden, voelbare leegte terwijl je geveld tussen de schelpen loopt. Stilte is hier op zijn plaats. Lieve groet en heel veel sterkte. Anneke |
|
windwhisper: | Dinsdag, januari 08, 2013 08:07 |
diep triest zo eenzaam te zijn, dat zelfs de dood niets oplost, maar wat een schrijven, zo voelbaar....kippenvel warme groet Cobie goede morgen Wil |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, januari 08, 2013 07:28 |
klasse | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 08 januari 2013 | ||
Thema's: |