Vaak zetten we de ander aan de kant,
vanwege de een of andere denktrant.
De ander moet het maar uitzoeken,
tot ze jou komen bezoeken.
Met de vraag, hoe kom je d'r bij
dit maakt mij niet blij.
Betrek je het op jezelf,
of hoor je gewoon de ander?
Met zijn oprechte vraag,
van hoog tot laag.
Weet je hoe het is,
om in dat straatje te leven
waar jij me in wilt hebben?
Weet je dan niet dat ik allang vertrokken ben,
dat mijn hart elders is?
Als waar jij me weer wilt hebben,
omdat je dat niet kunt hebben:
Jouw wereldje is er maar een van de vele,
die ik mij voor kan stellen.