ontroering
gouden uurtjes
de stille getuigen
van gedragen worden
door troost
door warmte
van het besef
er niet alleen
voor te staan
de stille getuigen
van gedragen worden
door troost
door warmte
van het besef
er niet alleen
voor te staan
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Vrijdag, januari 11, 2013 01:50 |
| Er niet alleen voorstaan is als een genade! LIefs, Jacky |
|
| wervelende regenboog: | Donderdag, januari 10, 2013 18:08 |
| Mooi Cobie! liefs wr |
|
| witteroos: | Donderdag, januari 10, 2013 14:19 |
| Inderdaad ontroering. Liefs en sterkte | |
| Quicksilver: | Donderdag, januari 10, 2013 13:28 |
| gouden uurtjes zijn om te koesteren, als je gedragen wordt. | |
| Anneke Bakker: | Donderdag, januari 10, 2013 11:44 |
| Voel je getroost en gedragen Cobie op momenten dat het te zwaar wordt. Ontroerende woorden. Alle liefs en sterkte, Anneke |
|
| Antonie: | Donderdag, januari 10, 2013 11:34 |
| Daar kun je van genieten WW. Is niet voor iedereen weggelegd. Mooi hoor. |
|
| Paula Hagenaars: | Donderdag, januari 10, 2013 10:33 |
| Mooi..voelend. Lieve groet Paula | |
| teun hoek: | Donderdag, januari 10, 2013 09:24 |
| Dat in de omarming van begrip en troost iets doorsprankelt van samen op lopen een aanspreekbaar zijn. Sterkte. h. gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||