Langszaam op weg
Voor oom Jasper
De ochtenddauw in ’t vroege najaar,
de zon probeert het te verjagen.
Een zwoele bries waait door je haar,
je voelt de streling van Gods welbehagen.
De stilte fluistert liedjes in je oor,
je komt vanzelf tot een stil gebed .
De lucht breekt en de zon komt door,
terwijl je loopt is ’t God die op je let.
Je hebt twee vleugels die je dragen,
zweeft boven de blauwe zilte zee .
Nu geen vermoeide levensvragen,
alles zit nu even mee.
Dank U Heer voor deze morgen,
dank U voor deze mooie dag.
Ik maak me even nog geen zorgen,
baad in Uw liefde nu het even mag.
Geluk straalt uit de hemel neer,
nog even en ik moet naar bed.
Mijn lichaam kraakt, ik kan niet meer,
ben reeds op weg naar onze Heer.
Even mocht ik verder kijken
mijn dankbaarheid is ongekend.
Soms kan de aarde op de Hemel lijken,
of mijn verblijf voor straks, nu al een beetje went.
De ochtenddauw in ’t vroege najaar,
de zon probeert het te verjagen.
Een zwoele bries waait door je haar,
je voelt de streling van Gods welbehagen.
De stilte fluistert liedjes in je oor,
je komt vanzelf tot een stil gebed .
De lucht breekt en de zon komt door,
terwijl je loopt is ’t God die op je let.
Je hebt twee vleugels die je dragen,
zweeft boven de blauwe zilte zee .
Nu geen vermoeide levensvragen,
alles zit nu even mee.
Dank U Heer voor deze morgen,
dank U voor deze mooie dag.
Ik maak me even nog geen zorgen,
baad in Uw liefde nu het even mag.
Geluk straalt uit de hemel neer,
nog even en ik moet naar bed.
Mijn lichaam kraakt, ik kan niet meer,
ben reeds op weg naar onze Heer.
Even mocht ik verder kijken
mijn dankbaarheid is ongekend.
Soms kan de aarde op de Hemel lijken,
of mijn verblijf voor straks, nu al een beetje went.
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Vrijdag, januari 11, 2013 01:40 |
| Soms kan de aarde op de Hemel lijken, hoe mooi is dat? Groetje, Jacky |
|
| Hans Winter: | Donderdag, januari 10, 2013 18:06 |
| langzaamaan blijkt het kleine kostbaar als nooit tevoren, ent elk woord zich op de toon van een gebed, zo worden wij zwakker toch van onze zorgen verlost. groetje, hans |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, januari 10, 2013 17:32 |
| ontroerend schrijven dit!!Graag gelezen | |
| gedichtenmeisje: | Donderdag, januari 10, 2013 15:04 |
| Heel mooi, dit ;) Groetjes Raissa |
|
| teun hoek: | Donderdag, januari 10, 2013 14:22 |
| hangend in touwen van vertrouwen. h. gr. th | |
| Quicksilver: | Donderdag, januari 10, 2013 13:34 |
| lees er veel stille fluistertroost in, maar ook van dank u Heer. |
|
| witte fresia: | Donderdag, januari 10, 2013 11:55 |
| Heel veel sterkte! Zo mooi en heel ontroerend warme groet Anette |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Antonie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||