| Jadzia: | Woensdag, september 05, 2018 10:11 |
Kom maar onder mijn takken Verschuil je maar in mijn groen net zoals de vogeltjes Ook bij mij wel doen Droog je tranen uit je ogen Vertel het mij maar allemaal Er is geen boom hier die niet luistert Naar jou verdriet of jou verhaal Hoewel ik niet kan praten Hoor ik wel wat je bedoelt En ik denk voor dat je weggaat Je mijn troost wel heb gevoeld Neem maar een blaadje van mij mee Droog daarna je laatste traan En weet dat er een boom is die voor jou zal blijven staan knuffel Jadzia |
|
| witteroos: | Vrijdag, januari 11, 2013 20:27 |
| Zeker weten komt het goed. Soms is alles net iets te veel. Mooi beschreven, omarm jezelf eens even. | |
| teun hoek: | Vrijdag, januari 11, 2013 18:02 |
| Het komt goed, zeker weten. h. gr. th |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, januari 11, 2013 16:59 |
| even alleen omringd je gevonden vinden, eventjes alleen maar klein mogen zijn, om dan het leven weer welkom te heten uit dit niet te vergeten voelen dat het goed mag komen, zo verbonden werd het immers eerder echt al eens ja eerst beleefd. een woordje ten groet om je later goedig ja goed op te laten gaan staan, hans |
|
| brokendoll: | Vrijdag, januari 11, 2013 15:25 |
| zo voel ik me nu ook ,ik vind het een mooi gedicht maar kan het omwille van dat paars niet goed lezen | |
| Auteur: anne(22) | ||
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||