De eenzame man
Het verlies maakte hem eenzaam
niets kon je nog met hem beginnen
een ieder was met hem begaan
maar ‘t zat zo diep, zo diep van binnen.
Eenzaamheid moest hij verdrijven
en daarom dronk hij meer en meer
ging naar bed ‘s morgens na vijven
geen aandacht meer voor God zijn Heer.
Een ochtend en de tijd vergeten
op weg naar huis bij heel slecht weer
schuilde hij zonder het te weten
in de kerk van God zijn Heer.
Daar hoorde hij een verre stem
het orgel bracht een zachte galm
er zat nog iemand vlak naast hem
en samen zongen zij een psalm
Omgeven door een stralend licht
van liefde en geborgenheid
sprak een stem zonder gezicht
Ik herken jouw eenzaamheid.
Het was een mooie zondagmorgen
toen Jezus terug kwam in zijn hart
en met Zijn liefde en Zijn zorgen
hem genas van eenzaamheid en smart.
Reacties op dit gedicht
| Claudelaire: | Zondag, november 09, 2014 06:44 |
| Heel bijzonder gedicht ! | |
| entropy: | Maandag, januari 14, 2013 10:05 |
| Een gedichtje als zonneschijn in je hart. Dank. | |
| Jacky Van den Berghe: | Maandag, januari 14, 2013 02:16 |
| Wondermooi! Jacky |
|
| Hans Winter: | Zondag, januari 13, 2013 17:58 |
| tussen onze god als eerste plus laatste konden wij zo ver niet komen zonder die zelf voor ons gekozen metgezel. hans |
|
| Quicksilver: | Zondag, januari 13, 2013 14:45 |
| weer zo''n mooie doorleving die je ander mens maakte. waar ik veel respect voor heb.ja zeker wel, ook heb je dit mooi geschreven. lieve groet |
|
| windwhisper: | Zondag, januari 13, 2013 12:11 |
| jezelf hervinden met je eigen God in je hart, de liefde weer hervoelen, maakt mooi lieve groet Cobie |
|
| wervelende regenboog: | Zondag, januari 13, 2013 11:47 |
| prachtig Antonie :) sfeervol en troostend schrijven! fijne zondag wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Antonie | 
|
|
| Gecontroleerd door: redactie | ||
| Gepubliceerd op: 13 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||