Te laat
Een ster zo licht en helder
gaf me het besef
dat hoewel het fijn is
ik leef met meer lef.
Als mijn muze geef
je licht in mijn donkerste uren
omarm ik elk moment van passie
maar het zal niet lang duren.
We zullen elk ons weegs gaan
scheiden onze toekomst zonder
elkaar lijkt zichtbaar moeilijk
maar doet je geen donder.
Harten breken zo makkelijk
stukjes vliegen om je heen
keek je nou maar in mijn hart
die is niet van steen.
Zolang wij nog jij en ik zijn
dat rare stel van hier en daar
breken we geen harten
vormen we geen gevaar.
Pas als de dageraad
onze nacht komt verstoren
de zon de passie verslaat
laat je hart zich horen.
Te laat, te laat.......
gaf me het besef
dat hoewel het fijn is
ik leef met meer lef.
Als mijn muze geef
je licht in mijn donkerste uren
omarm ik elk moment van passie
maar het zal niet lang duren.
We zullen elk ons weegs gaan
scheiden onze toekomst zonder
elkaar lijkt zichtbaar moeilijk
maar doet je geen donder.
Harten breken zo makkelijk
stukjes vliegen om je heen
keek je nou maar in mijn hart
die is niet van steen.
Zolang wij nog jij en ik zijn
dat rare stel van hier en daar
breken we geen harten
vormen we geen gevaar.
Pas als de dageraad
onze nacht komt verstoren
de zon de passie verslaat
laat je hart zich horen.
Te laat, te laat.......
Reacties op dit gedicht
| Antonie: | Maandag, januari 14, 2013 17:47 |
| Te laat!Jammer. Look before you leap.Liefde duurt niet eeuwig, maar loopt met je karakter mee.Hgr-antonie- | |
Over dit gedicht
| Auteur: moonbeam | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||