Gedichten uit een oud dagboek I
Het wordt steeds kouder
De nevel komt steeds vaker
De kou maakt je helder
Maar aleen warmte kan behagen
En dan gaat alles in slowmotion
Alles iets trager.
Zodat je langer van het moment
Had kunnen genieten.
Soms loop je in het donker,
Zonder duidelijk plan.
De mens moet verder,
maar waarheen ga je dan?
Soms loop je langs de rand
Of sta je op de richel
Maar dan draai je toch
Je hoofd naar de kant.
Ik hoop alleen
Dat je niet over de grens gaat.
Want dan moet ik mee.
De nevel komt steeds vaker
De kou maakt je helder
Maar aleen warmte kan behagen
En dan gaat alles in slowmotion
Alles iets trager.
Zodat je langer van het moment
Had kunnen genieten.
Soms loop je in het donker,
Zonder duidelijk plan.
De mens moet verder,
maar waarheen ga je dan?
Soms loop je langs de rand
Of sta je op de richel
Maar dan draai je toch
Je hoofd naar de kant.
Ik hoop alleen
Dat je niet over de grens gaat.
Want dan moet ik mee.
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Dinsdag, januari 15, 2013 22:38 |
| ah ja altijd handig die knoop in dat touw ja, ik dacht even het gehele financiele plaatje met allemaal die mezelven te completeren met de grootste rugzak |
|
| Harricot: | Dinsdag, januari 15, 2013 16:46 |
| Haha, dit gaat niet over financiële problemen hoor, maar toen ik in de knoop lag met mezelf;) | |
| mucho: | Dinsdag, januari 15, 2013 16:42 |
| financieel maak je vaak rare sprongen groeten vanuit de bekende hamburgertent |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Harricot | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||