De dag waarop de Engel kwam
’t Was vrede toen de engel kwam,
geduldig had ze hem verwacht.
De ziekte die haar kracht ontnam,
had tevens zielenrust gebracht.
Een boompje had ze nog geplant,
beschut tegen de kou.
In ’t hoekje aan de zonnekant,
zodat het niet bevriezen zou.
Wilde graag dat het zou groeien,
als zij er niet meer was.
De hemel zou het dan besproeien,
‘t gaf een gevoel dat haar genas.
Door ‘t groeien van haar eigen boompje,
in de natuur zo ongestoord,
voelde het als een zoete droom,
van iets op aarde leeft nog voort.
Reacties op dit gedicht
| gedichtenlady: | Zaterdag, februari 10, 2018 04:27 |
| Toevallig hierop gekomen. Het gedicht waardeert me echt. Zo mooi en gevoelig. Goed geschreven. |
|
| Jacky Van den Berghe: | Donderdag, januari 17, 2013 02:01 |
| Ziekte heeft het genezende in zich! Beste groet, Jacky |
|
| johannijmeijer: | Woensdag, januari 16, 2013 21:15 |
| klasse! | |
| wervelende regenboog: | Woensdag, januari 16, 2013 10:52 |
| lief mooi verwoord gedicht! groetjes wr |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, januari 16, 2013 10:49 |
| met ontroering gelezen!! | |
| windwhisper: | Woensdag, januari 16, 2013 10:15 |
| het voelt sereen en plechtig mooi warme groet Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Antonie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||