je haren
ik weet nog hoe je haren
wapperend in de wind
tot leven kwamen
Ik weet nog hoe je
-zo angstig als je soms was-
niemand meer vertrouwde
buiten mij ,
ik weet nog hoe ik toen
over je haren wreef
je blond lokken
in de eerste lente zon
ik weet nog
hoe magisch mooi je was
als je naar me toe liep
je haren opgetild door
de wind
elke keer ik mijn ogen sluit
zie ik je gezicht
en verdwijnt er
een glimlach op de mijne
-K,ik zal je nooit vergeten,je blijft voor altijd mijn groot meisje-
wapperend in de wind
tot leven kwamen
Ik weet nog hoe je
-zo angstig als je soms was-
niemand meer vertrouwde
buiten mij ,
ik weet nog hoe ik toen
over je haren wreef
je blond lokken
in de eerste lente zon
ik weet nog
hoe magisch mooi je was
als je naar me toe liep
je haren opgetild door
de wind
elke keer ik mijn ogen sluit
zie ik je gezicht
en verdwijnt er
een glimlach op de mijne
-K,ik zal je nooit vergeten,je blijft voor altijd mijn groot meisje-
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Vrijdag, januari 18, 2013 23:50 |
| mens lief je maatshappelijk acceptabel gelaat loslaten daarvoor moet je kaal zijn anders blijven je haren levensloos achter |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, januari 18, 2013 20:38 |
| is het niet eerder dat juist je onbewuste ingeving de bekoring van je woorden uitmaakt? iemand die jou ziende haar maatschappelijk acceptabel gelaat loslaat... de glimlach die weg mag sterven op de jouwe, zou er in angstig verlangen geborgen geworden een groter vertrouwen mogelijk zijn? groetje voor je wie weet toch wel heel goed gevoel, hans |
|
| brokendoll: | Vrijdag, januari 18, 2013 14:37 |
| het moet inderdaad verschijnt zijn in de laatste alinea | |
| wervelende regenboog: | Vrijdag, januari 18, 2013 14:31 |
| verdwijnt=verschijnt? :) lief verwoord! groetje wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: brokendoll |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||