In stukken tijd de plaats zoeken

In stukken tijd de plaats zoeken

Het haalt niks meer uit wanneer ik

dit nog schrijf:

de dichter vindt zelden het woord,

Zijn oog verdwijnt achter spiegels van

glas achter langgerekt geluid dat niemand

nog hoort.

Hij verdeelt zichzelf in stukken van

tijd en zoekt naar het iets voor de beste

plaats: een meeuw op Gibraltar is niet

eenzamer dan hij.

In zijn hoofd groeien bloemen en kervende

zinnen als een uitslaande brand. Er komt geen

eind aan het licht. Het pijnigde, dansend in zijn

lijf staat met verzen beschreven:

de Dichter is de enige.

De enige minnaar vertwijfeld op zoek

naar het niet geschreven vers.

Geschreven door

marchiano di noche

0

Reacties op dit gedicht

marchiano di noche vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

middernachtzonnesteek:	Woensdag, januari 23, 2013 18:05
Ã¼berschÃ¶n :-)

wervelende regenboog:	Woensdag, januari 23, 2013 16:56
en terwijl het vers geboren wordt krampen de barensweeen :S auwwww leuk verwoord Marchiano :) groetjes van mij wr

Over dit gedicht

Auteur: marchiano di noche
Gecontroleerd door: Anastacia
Gepubliceerd op: 23 januari 2013
Thema's: [Filosofie] [Ironie] [Leven]