spiegelbeeld
Vreemd gezicht
ogen,glazig in de verte gericht
donker als een vulkaan
op de wang een traan.
Bleke oneffen huid
de mond vormt een schreeuw, zonder geluid.
Dit vreemde gelaat
zo volledig onbekend
en dat toch dichter bij me staat
dan ik ooit heb erkend.
Deze ogen, deze blik
kunnen toch niet van mij zijn?
Die gedachte geeft me schrik,
ze vertellen namelijk over zoveel pijn,
die ze ooit hebben moeten aanschouwen
maar wat niet had mogen gebeuren
ze stralen na zoveel jaren nog steeds van het wantrouwen
Deze blik die nooit zal stoppen met treuren
omwille van het onoverkomelijke verdriet
dit gezicht dat de spiegel mij laat zien, ben ik niet!
H
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Vrijdag, januari 25, 2013 07:22 |
| ontroerend dit spiegelbeeld lieve groet Cobie goede morgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: jdedenker | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 23 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||