Flitsen
Flitsen
Een zaal vol onechte gevoelens,
oppervlakkige verlangens.
Welke snel zullen bekoelen,
of de volgende avond vervangen is.
De donkere ruimte gevuld met personen,
lichtflitsen schieten langs ieders gezicht.
Lege blikken, het lijken allemaal klonen,
Totdat zij.. De ruimte ineens verlicht.
Kort vinden mijn ogen haar ogen,
het geluid om me heen vervaagt.
Haar warme lach laat me verdoven,
om dit moment heb ik gevraagd.
Ik zie de andere jongens haar bekijken,
met maskers zonder goede intenties.
Kon ze maar in mijn hart kijken,
en voelen wat ze echt waard is.
Een zaal vol onechte gevoelens,
oppervlakkige verlangens.
Welke snel zullen bekoelen,
of de volgende avond vervangen is.
De donkere ruimte gevuld met personen,
lichtflitsen schieten langs ieders gezicht.
Lege blikken, het lijken allemaal klonen,
Totdat zij.. De ruimte ineens verlicht.
Kort vinden mijn ogen haar ogen,
het geluid om me heen vervaagt.
Haar warme lach laat me verdoven,
om dit moment heb ik gevraagd.
Ik zie de andere jongens haar bekijken,
met maskers zonder goede intenties.
Kon ze maar in mijn hart kijken,
en voelen wat ze echt waard is.
Reacties op dit gedicht
| witteroos: | Maandag, januari 28, 2013 00:02 |
| Mooi beschreven | |
| witteroos: | Maandag, januari 28, 2013 00:02 |
| Mooi beschreven | |
| Dirk Hermans: | Zondag, januari 27, 2013 22:31 |
| goed verwoord | |
Over dit gedicht
| Auteur: Marick | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 27 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||