NIEUWSFLITS:
‘De warmste maand sinds eeuwen
eindigt uitgesproken koud’
Die dag begon aan het eind van de ochtend
Het licht zette echter nooit echt meer door
Terwijl tegen de middag de kunst van het leven
Al zijn glans reeds voor lange tijd verloor
En ik wanhopig rukkend aan mijn stuur
Vocht voor de duur van slechts een paar uur
Het recht om die ene teug van verse lucht
De vitaliteit van weleer terug voor heel kort
Om niet te stranden in zo’n diepe zucht
Van de drakerige ijlheid van een roep om hulp
Het innerlijke gerammel aan de veilige stulp
Het gehang aan pijpen en rokken
De roep die je van huis en haard wil lokken
Om je te voeren naar een oord van je ziel
Dat veel te ver is om er ooit te arriveren
Maar nog veel verder om terug te keren
Ik schakelde het scherm aan maar je was weg
Het groen tegen de muur werd al akelig rot
Niet meer beschikbaar voor mijn stemgeluid
Niet langer spons voor mijn betraande huid
Onder luid gebeier schoot je van het toneel
We keken allen en we keken veel te veel
De laatste flits sloeg flets licht op mijn ogen
Maar kon nooit de schone schijn van zon.....
We rusten buiten adem aan de hoek wat uit
Kijken samen in het rond en zien
Wat er gebeurt zonder zelf te spelen
En denken terwijl we dat niet meer kunnen
Dat onze rol van korte duur maar helder was
Althans de jouwe, want jij was altijd al
De slimste van de klas.