De traam
Tranen doorbreken de door mijzelf opgebouwde muur,
één voor één raken ze steen voor steen,
Tijdens hun geboorte in de spiegel van de mensenziel
verslinden ze al rollend naar beneden met al hun zout, stenen van eeuwenoud.
De vesting rondom mijn zo goed beschermde hart opengebroken,
wreed gestoord in haar veilige vertrouwde bestaan
Daar lag ze dan, onbechermd zonder de veiligheid van een steen , kwetsbaar en puur
Niet beseffend wat ze door haar verlies heeft gewonnen,
Zichzelf.
één voor één raken ze steen voor steen,
Tijdens hun geboorte in de spiegel van de mensenziel
verslinden ze al rollend naar beneden met al hun zout, stenen van eeuwenoud.
De vesting rondom mijn zo goed beschermde hart opengebroken,
wreed gestoord in haar veilige vertrouwde bestaan
Daar lag ze dan, onbechermd zonder de veiligheid van een steen , kwetsbaar en puur
Niet beseffend wat ze door haar verlies heeft gewonnen,
Zichzelf.
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Donderdag, januari 31, 2013 06:48 |
| ja een goede huilbui kan een doorbraak zijn en het begin van opnieuw..... lieve groet Cobie goede morgen |
|
| middernachtzonnesteek: | Donderdag, januari 31, 2013 00:43 |
| muren en forten ik zie mn hart liever als de zon :-) mooi gedicht |
|
| ela: | Donderdag, januari 31, 2013 00:41 |
| Zich verborgen houden heeft geen zin, alleen jezelf wekken kan je helpen. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Inge! | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2013 | ||
| Thema's: | ||