Ik berg het gene op,
voor een nieuwe tijd.
Stop het kistje weg,
vol met dit feit;
Wat het ooit herbergt,
is zo puur, vers van wezen.
Onverwoestbaar, zo sterk,
waardevol, veel meer geprezen.
Wanneer ik het weer pak,
na dagen, weken, een jaar
Zie ik het gebladerde lak,
op het kistje daar...
Het is nu meer van waarde,
voor eeuwig blijft het bestaan.
tussen hemel en aarde,
zal dit nooit verloren gaan.