Jaar in, jaar uit
draag ik hem met me mee
Altijd maar weer
haalt die zware rugzak
mijn schouders neer

Soms bezwijk ik
onder het gewicht
Op de bodem heb ik geen zicht
Alle vakken zijn
tot de nok toe gevuld
Toch ben ik blij dat ik hem steeds
met me mee heb meegezeuld

Zonder mijn rugzak
was ik misschien
niet meer opgestaan
Had ik de strijd verloren
stilletjes aan
Hij heeft mij gebracht
tot waar ik nu sta
Weet inmiddels weer,
waarvoor ik ga

Het gevulde maakt mij
vooral sterk en begaan
Geeft mij reden tot bestaan
Hij gaf me troost en steun
in moeilijkere tijden
Door hem te dragen
zal ik juist minder lijden

Die rugzak van mij
Houd me in de realiteit
Het is soms wel zwaar en
raak het nooit meer kwijt
Herinnert me aan een vorige leven
en heeft me de nodige
uitdagingen gegeven

Al lijkt de vulling soms van steen
Het houdt me juist op de been
Helpt me stevig te blijven staan
Die rugzak van mij
Daar kan ik van op aan
En maakt dat ik altijd
door zal blijven gaan