Alleen hier in deze realiteit,
diep in mij,
een zwart gat maakt het een feit.
de pijn verdikt,
nooit kwaad bedoelt...
anders dan iederen prikt...
in mijn hart,
in mijn leven,
maakt alles zwart...
wat ik zou willen geven,
ondanks dat mijn gedachten spreken,
de woorden die ik wil verstikken.
Juist diegene die heb geprobeert te verbleken
en heb proberen in te slikken...
In het gat van de duisternis,
Omdat ik bang ben voor deze woorden.
gevuld met eenzaamheid en woede en pijn,
omdat alles mij enorm stoorden,
omdat alles zo enorm pijn deed,
omdat ik niet langer het vol kan houden,
omdat deze gedachten onder de deur gleed,
en zo in mijn vuistje van duisternis waaide

...omdat ik hier niet meer thuis hoor...