het geeft mij een raar gevoel, een gevoel als of ik ieder moment er om kan huilen.
het missen van een verleden tussen twee negen jarige jongens blijf ik missen.
twee jongentjes die elkaar zagen als broers.
wij twee waren nog jong en waren aan het begin van een vriendschap die niet voorbij zou gaan.
je had het soms over je broetje en je broer en je wilde hun aan mij voorstellen,
het gebeurde ook de dag dat je mij uit had genodigd om ze te leren kennen.
nu blijf ik me afvragen hoe het zou zijn als jouw leven niet ontnomen werd, of wij wel samen opgroeide of niet.
voor mij gaat vriendschap tussen ons nooit voorbij zolang ik aan je denk en je een plek in mij hart kan geven,
ben je in gedacht altijd een bestaan voor mij.
je bent uit het oog maar niet uit het hart.
jij gaf kleur in mij leven en jij bent niet de enige persoon.
hoe vaak het mij ook irriteerd aan het feit jouw leven ontnomen is.
nare dingen spookte in mijn hoofd angst en ik wilde niet aan denken dat jou en feit dat jij er niet bent.
vanaf het begin werdt ik gek in mezelf ik moest.
wat ik moest zeggen ik herriner nog dat ik het zag als een grap jij vermoord?, nee onmogelijk.
jij gaf mij in die tijd het gevoel dat ik nooit alleen was vanaf de eerste dag dat wij bevriend werden.
in momenten dat ik moeite had met het feiten dat mijn moeder overleed.
ik hebben dingen in het leven gedaan waarvan ik nu in zie een mens van zijn/haars fouten kan leren.
zonder dat jij wist over mijn verleden gaf jij mij het gevoel dat er meer was dan alleen vast hangen aan het verleden.
de ene dag naar het andere dag.
de dag dat ik aanmoest horen dat je om het leven werdt gebracht maakt me gek en het gevoel dat ik zei dat het mij moest overkomen niet jou.
ik durf te wedden dat jij dat niet op je geweten wil hebben.
iemand die mij met respect behandelde.
jouw moeder zei dat open deur voor mij altijd open zou staan.
voor mij is zij een warmhartige vrouw.
het leek als of wij met zijn vieren waren.
jou vergeten is voor hetzelfde niet kunnen schelen dat je overleden bent.
ik zag iets sociaals in jou je stelde mij voor aan je broetje en je broer,
ook al was de ontmoeten met jou broer en mij nogal on aangenaam de manier waarop hoe te keer ging tegen jou en mij.
hij was net als wij twee in die tijd een kind.
het was net als of ik familie leerde ontmoete die ik nog moest ontmoeten.
ik moest dit kwijt ik zal je nooit in het leven zien,
maar ik blijf volhouden dat ik zowel jou als al mijn familie daar boven ontmoet de dag dat het mijn tijd aangebroken is om te gaan.
de eerste vriend en ik hoop de laaste vriend die om het leven gebracht is.
rust in vrede het verleden en jou is wat ik mis.
ons vriendschap blijft want dat is iets wat niet verloren is.