Fluitconcert
Twee paraplu's lopen gebogen over straat.
Een troebele maan kijkt door de bomen.
De klok tikt tegen de ramen.
Onophoudelijk, ongemakkelijk,
op de grijze stoel van mooie woorden.
Vandaag mag de regen slaan.
De zere druppels laten het weten.
Zwakker worden we niet, enkel afhankelijk.
Langs neonverlichting en straatlantaarns,
op hoge poten.
Als ik loslaat is het te laat.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Probert | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2013 | ||
| Thema's: | ||