Warschau, 2001
In de grote toren
waar eens de laarzen stampten
ruisen nu de rokken
buigen mannen kuis het hoofd
In het deinende ritme
dansen de heer en de dame
Zwieren onder lampen door
zien alleen nog maar elkaar
Zij kwamen van ver
samen slaan zij de brug
in eensgezind ritme
in vergeten tijd
De antipoden
Spreken dezelfde taal
de taal zonder woorden
geven zij een stem!
Reacties op dit gedicht
| teun hoek: | Donderdag, februari 07, 2013 17:03 |
| een veranderende wereld waarin de sporen van vroeger emotioneel nog veel oproepen. h. gr. th |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jose van Rosmalen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 07 februari 2013 | ||
| Thema's: | ||