Is het niet zo
de dood, het spiegelbeeld van leven
keek ik er ooit zo tegen aan...
Is het niet zo
dat de wind zelfs
bergen doet bewegen
als er donkere wolken
boven razen
Is het niet zo
dat de wind
de golven van de zee
hoog op doet zwiepen
met een bijna dodelijke kracht
Maar is het ook niet zo
dat een zachte koele bries
je even de hitte doet verkoelen
met je haren speelt
en je dat extra duwtje in je rug geeft
Maar is het ook niet zo
dat diezelfde wind
geheimen blijft fluisteren
boomkruinen doet wiegen
troostend, verzacht en stilt
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Zaterdag, februari 09, 2013 01:53 |
| Het is zo! Liefs, Jacky |
|
| karinvangelder: | Vrijdag, februari 08, 2013 19:27 |
| ik zou alleen toe willen voegen veel kracht in de komende tijd ''t ontroert mij je schrijven geniet van het weekend Cobie x Karin |
|
| Quicksilver: | Vrijdag, februari 08, 2013 11:17 |
| ontroerend emotiegedicht, verder sluit ik me bij Anneke haar reactie aan. warme groetsels voor jullie beiden.. |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, februari 08, 2013 10:46 |
| Heb de fluisteringen destijds gehoord Cobie en de stilte daarna was vertroostend als helende balsem op het verdriet. Ontroerend mooi gedicht ! Warme groet met veel liefs. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, februari 08, 2013 10:05 |
| het mysterie van heengaan en komen beheerst ons zijn en wij zien in stille ootmoed hier op toe. h. gr. teun | |
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2013 | ||
| Thema's: | ||