Alleen
Alleen
Kom in mij wonen ander
Ik ben een leegstaand eenzaam huis
Op jouw bevel verander ik de kamer
Ergens ligt een hamer klaar
Ik spaar geen moeite ander
Maar in godsnaam voel je thuis
Kom in mij wonen ander
Zeg maar wat er moet gebeuren
Laat geen spaan meer van mij heel
Kraak met zachte handen
Mijn hunkerende deur
En kus de schimmel van mijn wanden
Kom in mij wonen ander
Kom voor mijn kreet verstilt
Wil in de aslaag van mijn leven
De laatste vonk zijn vlam hergeven
Ik raak tot op het bot verkilt.
Pieter hofmeester
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Vrijdag, februari 08, 2013 21:21 |
| indrukwekkend hoe je een gevoel van eenzaamheid omschrijft alleen denk ik dan: waar blijft de eigengeheid van de eenzame persoon als hij zich zo wegcijfert voor de ander? h.gr. wr |
|
| Hans Winter: | Vrijdag, februari 08, 2013 20:08 |
| hoe maak je van jezelf het welkom waarin de ander zich verlangt, misschien dat gaan zien... staat ons goed te doen. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pieter hofmeester | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 februari 2013 | ||
| Thema's: | ||