(Heb al even niet meer geschreven, ben dus nog een beetje roestig).
Het is zo oneerlijk,
om jouw verlies huil ik tranen met tuiten.
Maar mijn medeleven,
het lukt me niet om die te uiten.
Jouw verdriet is zo oneerlijk,
maar toch lukt het me niet.
Om de juiste worden te vinden,
dat ik deel je intens verdriet.
Ik zou je willen helpen,
woorden schieten me te kort.
Hopelijk zul je weten,
dat dit gevoel ooit weer beter wordt.