tussen tegenpolen
flitst en knettert het
onderhuidse spanning
zoekt ontlading
waar vroeger
energieën zich
verzamelden
tot samen vonken
heeft nu de tijd
het onafhankelijk isoleren
tot norm verheven
nooit meer het volle geven
de vlambogen zijn weg
het ongenoegen is gebleven
de leeggelopen accu’s
decoreren nog heel even
wil melker
09/02/2013
Quicksilver: | Zaterdag, februari 09, 2013 16:21 |
tjonge jonge, deze gaat weer diep, zeer knap en sterk verwoord. lieve groet |
|
wervelende regenboog: | Zaterdag, februari 09, 2013 11:33 |
wanneer het samenleven niet meer verblijdt het minnekozen uit de tijd niet meer tot compromissen bereid tot de dood hen scheidt? mooi verwoord Wil liefs wr |
|
Anneke Bakker: | Zaterdag, februari 09, 2013 09:12 |
Tussen willen en kunnen gaapt een gat Wil, ik ken dat wel. Maar het is weekend tijd om de accu weer wat op te laden, ik wens je daar de kracht toe. Warme groet Anneke |
|
Kyra Swanenberg: | Zaterdag, februari 09, 2013 09:11 |
Een diep en sterk gedicht! Graag gelezen weer... Gr. Kyra | |
windwhisper: | Zaterdag, februari 09, 2013 07:00 |
ja zo is het in het leven warme groet Cobie heb maar een rustig weekend, buiten uitkijken, want het lijkt me glad in ons Haagje |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 09 februari 2013 | ||
Thema's: |