Een ogenblik
Een ogenblik
stilte
een sonate voor goede mensen
zij nodigen je uit tot luisteren
fijn stof dwarrelt
mijn gevleugelde twijfels
laten zich tot grote hoogte drijven
het licht dooft
stilte.
Reacties op dit gedicht
| willemien: | Zondag, februari 10, 2013 21:51 |
| Dank voor jullie reactie. Misschien is het leuk om even bij www.wvstralen.com te kijken daar staan nog meer gedichten bij mijn schilderijen |
|
| liesjequilt: | Zondag, februari 10, 2013 19:30 |
| Heel mooi! gr. Liesbeth |
|
| Hans Winter: | Zondag, februari 10, 2013 19:24 |
| klanken nemen gedachten aan als bladeren op de wind, al weet je niet vanwaar en waartoe dit in je zingt, goed voelt het je mee te laten voeren, tot het verstild moment je vraagt je te vormen tot jouw sonnet hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: willemien |  
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2013 | ||
| Thema's: | ||