Zonder woorden ..

heel even vanmiddag bekroop me weer een rotgevoel te binnen nadat ik weer een gedicht onder ogen kreeg ...

wat voelde ik me ontzettend kloten, ik voelde weer die pijn van 5 jaar terug en dus weer ontzettend leeg..

maar dit keer had ik me had ik me man aan me zijde staan en hij trooste me bij dit verdriet en die helse pijn ..

ik voelde me niet alleen want, dankzij hem ik voel me gelukkig bij hem en ontzettend fijn..

het deed me weer ontzettend veel en nu net na die operatie voel ik me vrij labiel dus erg emotieel ..

maar ik weet zeker dat alles wel weer goed komt met mij na dit herstel ..

en erachter ben ik gekomen dat dit is wat ik wil ..

want ik heb me mannen gemist die afgelopen paar dagen dat ik in het ziekenhuis lag ...

ik schoot helemaal vol na die liefdevolle glimlach ..

ze zijn me alles; me man en onze kleine vent ...

dat is toch waarvoor je moeder bent ...


Liefs Marianne..