Alsof alle dromen stilstaan

Al jaren zitten we op hetzelfde bankje.
De kleur van de bomen wisselt met jouw huid.
Ik ken de kale toppen, de bloesem, de bloei.
Het vasthouden en loslaten in de herfst.
Je kent de zwarte vogels die er wonen.
Ons lied dat zij zingen.

We kennen deze plek, we kunnen niet weg.

Hier is alles veilig.

Geschreven door

Probert

Reacties op dit gedicht

Probert vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

september:	Woensdag, oktober 11, 2017 22:34
Werkelijk heel mooi.

M-Rose:	Vrijdag, februari 15, 2013 14:07
The neverending story Atreyu staat mijn paard ng altijd stil aan de poort van de boekenwinkel ??? zou het wel blijven dromen ???

Over dit gedicht

Auteur: Probert
Gecontroleerd door: pantarhei
Gepubliceerd op: 15 februari 2013
Thema's: [Trouw]