Het gemis
Mijn woorden waaien als zand
over jouw heupen, als ik mijn gezicht
achter je rug verstop.
Gevoelloos blijft mijn hand
zonder jouw warmte, met mijn ogen dicht
de wereld op z'n kop.
Ik mis je zonder te weten
wie je bent, of waarvandaan
ik jou zou kunnen zien.
Echt verdriet mag het niet heten
dacht ik nog, en toch die traan
die viel vanzelf misschien.
over jouw heupen, als ik mijn gezicht
achter je rug verstop.
Gevoelloos blijft mijn hand
zonder jouw warmte, met mijn ogen dicht
de wereld op z'n kop.
Ik mis je zonder te weten
wie je bent, of waarvandaan
ik jou zou kunnen zien.
Echt verdriet mag het niet heten
dacht ik nog, en toch die traan
die viel vanzelf misschien.
Reacties op dit gedicht
| vagebond: | Vrijdag, februari 15, 2013 11:30 |
| Erg mooi Claudia. Het is met die traan misschien hetzelfde als het gezegde, dat kinderen, en dronken mensen, de waarheid spreken. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: .claudia. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 15 februari 2013 | ||
| Thema's: | ||