Een met uitsterven bedreigde soort
Vroeger stond er iemand alleen
Op de speelplaats gewoon te staan
Ze keken en gingen er allen heen
En vroeger kwam het er op aan
Om elkaar te troosten, te begrijpen
Te verstaan
Men voelde zich thuis en kon de wereld weer aan
Vroeger huilde er iemand
Stil in een hoekje, om niemand tot last te zijn
Men streek met bosjes bij haar neer
En luisterde naar haar verhaal.
Nu staat er iemand alleen
Op de speelplaats gewoon te staan
Ze denkt, er komt wel iemand
Maar moet uiteindelijk haar eigen gang gaan.
Nu huilt er iemand
Stil in een hoekje, om niemand tot last te zijn
Ze hunkert naar een luisterend oor.
Maar moet tenslotte haar verdriet alleen verwerken.
Vrienden zijn met uitsterven bedreigd,
Gelukkig zijn jullie er nog
~~~14-05-2002~~~
Op de speelplaats gewoon te staan
Ze keken en gingen er allen heen
En vroeger kwam het er op aan
Om elkaar te troosten, te begrijpen
Te verstaan
Men voelde zich thuis en kon de wereld weer aan
Vroeger huilde er iemand
Stil in een hoekje, om niemand tot last te zijn
Men streek met bosjes bij haar neer
En luisterde naar haar verhaal.
Nu staat er iemand alleen
Op de speelplaats gewoon te staan
Ze denkt, er komt wel iemand
Maar moet uiteindelijk haar eigen gang gaan.
Nu huilt er iemand
Stil in een hoekje, om niemand tot last te zijn
Ze hunkert naar een luisterend oor.
Maar moet tenslotte haar verdriet alleen verwerken.
Vrienden zijn met uitsterven bedreigd,
Gelukkig zijn jullie er nog
~~~14-05-2002~~~
Reacties op dit gedicht
| Hermans Dirk: | Vrijdag, augustus 06, 2004 22:10 |
| mooi | |
| yowjo: | Woensdag, mei 15, 2002 20:22 |
| ze zijn inderdaad uiterst zeldzaam he kan ik van mee spreken heel mooi geschreven trouwens veel liefs yowjo |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Freelinck | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||