Vechten tegen mezelf
Van binnen voel ik mij zo alleen
Wil zo vaak opgeven
Thuis komen en niemand om me heen
Iedere dag voelt als overleven
Vluchten in een drankje, precies bijhouden wat en hoeveel ik eet en veel heel veel sporten om alles te verbranden
Maar ooit moet dat schip stranden
Vluchten kan niet lang goed gaan
Ik moet voor mezelf in staan
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan
Ik moet de drang om te vluchten weerstaan
Maar echter... Dan moet ik gaan voelen en dat maakt mij bang
Ik ontloop mijn gevoel al zo lang
Toch moet ik ertegen vechten
Alleen zo kan ik alle innerlijke wonden hechten
Het wordt pijnlijk en zwaar
Maar doe ik het niet vorm ik voor mezelf een gevaar
Wil zo vaak opgeven
Thuis komen en niemand om me heen
Iedere dag voelt als overleven
Vluchten in een drankje, precies bijhouden wat en hoeveel ik eet en veel heel veel sporten om alles te verbranden
Maar ooit moet dat schip stranden
Vluchten kan niet lang goed gaan
Ik moet voor mezelf in staan
Dat is makkelijker gezegd dan gedaan
Ik moet de drang om te vluchten weerstaan
Maar echter... Dan moet ik gaan voelen en dat maakt mij bang
Ik ontloop mijn gevoel al zo lang
Toch moet ik ertegen vechten
Alleen zo kan ik alle innerlijke wonden hechten
Het wordt pijnlijk en zwaar
Maar doe ik het niet vorm ik voor mezelf een gevaar
Reacties op dit gedicht
| mucho: | Maandag, februari 18, 2013 22:17 |
| Dat gevoel zo een eng ding is he? Wie had dat ooit durven dromen Ga de strijd aan en kijk wie je buiten laat staan elke dag Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Frightened Girl | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2013 | ||
| Thema's: | ||