In maanlicht bewogen
steunend op mijn elleboog
bekijk ik jouw gezicht
beschenen door het maanlicht
je hebt nog steeds aan schoonheid
niets ingeboet
ik vind je nog steeds een lekker ding
je slaapt, je ademhaling is zacht
een gevoel van dankbaarheid
glimlacht in mijn oogopslag
je bent er nog
zo heel dicht bij me
heel even speelt ongeloof
zich af in mijn hart
zou de oncoloog het mis hebben.....
zou er een wonder gebeurd zijn
maar dan denk ik aan de woorden
van die arts
als meneer nog naar Suriname wil
dan zou ik er niet al te lang mee wachten
over een goede anderhalve week ga je
met je dochter en een goede vriend
ik gun het je zo
al bekruipt me dan toch weer even de angst
zal ik je nog terug zien
geen afscheid neem ik van je
op Schiphol
dat kan ik niet aan
het is me al eerder overkomen
dat diegene die ik uitzwaaide
nimmer meer heb terug gezien
Reacties op dit gedicht
| Fonstw: | Dinsdag, februari 19, 2013 20:12 |
| Ik weet niet precies wat ik hierop zou moeten zeggen. Ik zou kunnen zeggen dat ik hoop dat alles weer beter wordt, maar dat kun je nooit met zekerheid zeggen, natuurlijk... Maar ik denk dat ik zou kunnen zeggen: "Blijf schrijven, dat lucht allemaal op." |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, februari 19, 2013 11:27 |
| Wat heftig Cobie,blijf er over schrijven dat lucht op. Ik wens jullie beiden heel veel sterkte je zult het nodig hebben. Lieve groet, Anneke |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, februari 19, 2013 11:12 |
| ...... | |
| teun hoek: | Dinsdag, februari 19, 2013 10:55 |
| teugvallend en vooruit strompelend....een moeilijke weg. h. gr. th | |
| Quicksilver: | Dinsdag, februari 19, 2013 10:21 |
| weer zo heel ontroerend verwoord... sterkte gewenst lieve jij warme groetsels |
|
| middernachtzonnesteek: | Dinsdag, februari 19, 2013 10:18 |
| ja ontroerend mooi | |
| Roselynn: | Dinsdag, februari 19, 2013 06:50 |
| hartverscheurend dit... sterkte[]Rose |
|
Over dit gedicht
| Auteur: windwhisper |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2013 | ||
| Thema's: | ||