Een oude man
zit in de schaduw
van een hoge duin
waar hij hoopt
in de stilte
van de natuur
het antwoord
te kunnen vinden
van zijn eenzaamheid.
| brokendoll: | Donderdag, februari 21, 2013 15:15 |
| weer een prachtig gedicht,ik blijf je lezen;)! | |
| wervelende regenboog: | Dinsdag, februari 19, 2013 13:29 |
| ja hij komt bij zichzelve uit graag gelezen |
|
| karinvangelder: | Dinsdag, februari 19, 2013 11:24 |
| ik sluit mij bij Anneke''s antwoord aan Paula nog een fijne dag liefs van mij Karin x | |
| teun hoek: | Dinsdag, februari 19, 2013 10:46 |
| juist daarin ontdekkend het kleinste bloempje mag er zijn... ook ik. h gr. th | |
| M-Rose: | Dinsdag, februari 19, 2013 10:45 |
| zolang ie kan lopen is er hoop om de wereldbevolking te ontdekken . | |
| Quicksilver: | Dinsdag, februari 19, 2013 10:37 |
| als ik zoiets lees dat ontroert me erg... warme groetsels |
|
| Anneke Bakker: | Dinsdag, februari 19, 2013 10:32 |
| Als hij daar lang genoeg blijft zitten zal hij tot de ontdekking komen dat hij het antwoord uiteindelijk bij zichzelf vindt. Mooi verwoord werkje, Lieve groet Paula, Anneke |
|
| middernachtzonnesteek: | Dinsdag, februari 19, 2013 10:23 |
| mooi | |
| Auteur: Paula Hagenaars | ||
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2013 | ||
| Thema's: | ||