stilte
stilte vult de ruimte
hier en om mij heen
stilte, voel hem naast me zitten
voel zijn geest recht naast me staan
al die zacht huilende gezichten
ik wil hem nog niet laten gaan
zit naast een lege stoel
voel de warmte van de kou
weet dat het leven verdergaat
ook wel zonder jou
toch kan ik het niet ontkennen
zou nu liever bij je zijn
ik moet toch nog even wennen
aan het leven met deze pijn
ik wil weer je hand vastpakken
met jou sterk in het leven staan
jammer dat je bent vertrokken
ik had zoveel anders gedaan...
hier en om mij heen
stilte, voel hem naast me zitten
voel zijn geest recht naast me staan
al die zacht huilende gezichten
ik wil hem nog niet laten gaan
zit naast een lege stoel
voel de warmte van de kou
weet dat het leven verdergaat
ook wel zonder jou
toch kan ik het niet ontkennen
zou nu liever bij je zijn
ik moet toch nog even wennen
aan het leven met deze pijn
ik wil weer je hand vastpakken
met jou sterk in het leven staan
jammer dat je bent vertrokken
ik had zoveel anders gedaan...
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, februari 24, 2013 17:42 |
| rouw, de leeg gehouden stoel staat hem nog een aanwezige plek toe, daar waar hij vertrouwd plaats bij je nam, wie weet wat je verhevigd van hem verhalend ontdekt. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: fairytale21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2013 | ||
| Thema's: | ||