Tijdgetik
Hoe de tijd tot stilstand komt
langs jouw gezicht is me eigenlijk
vrij normaal.
Want was jij het niet, die langzaam
maar zeker de seconden wegtikte
- grote, rokerige handen, een glas
whisky in de hand.
Je bent me vast allang vergeten, als je
straks weer in je bed ligt, neervalt
je gelaatstrekken verzachtend
zacht gemompel in je slaap
Vertraag de wereld maar. Zo kan ik
verder naar je kijken dan mijn
sigaretten lang zijn.
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Dinsdag, februari 26, 2013 22:16 |
| Ja, heel mooi gedaan! Liefs, Artifex. |
|
| youkie: | Dinsdag, februari 26, 2013 18:01 |
| mooi geschreven liefs | |
| middernachtzonnesteek: | Dinsdag, februari 26, 2013 10:33 |
| graag gelezen, leuke scrijfstijl | |
Over dit gedicht
| Auteur: Suzanne. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 februari 2013 | ||
| Thema's: | ||