Weer bij je graf
weer bij je graf
Daar sta ik dan,
weer bij je graf
het verdriet komt boven,
ik kan niet geloven,
hoeveel ik om je gaf.
Ik haat mezelf,
ik heb zo'n spijt,
want zonder afscheid
ging je zomaar weg
en nu ben ik je kwijt.
Lieve Tim,
ik hield van je,
ik hou van je
en zal altijd van je blijven houden.
Rust zacht, kusje.
Reacties op dit gedicht
| chena: | Dinsdag, augustus 13, 2002 16:03 |
| Kan ook nog steeds niet geloven dat ik er altijd zo sta... De pijn die je hart niet verlaat, de leegte die je vanbinnen voelt door het gemis van die ene persoon... Weet echt wel hoe je je voelt! Nog veel sterkte! Chena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~Phyl~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||