Mijn wereld
In een verdonkerde schaduw spook ik rond.
Verlucht de ruimte,
want ik voel me verstikt.
Dagelijks vecht ik met emoties.
Dromen,
die nooit werkelijkheid kunnen worden.
Misschien,
mischien is er een wereld zonder zorgen.
Maar ik leef in een eigen wereld,
in een eigen tijdperk.
Dit is mijn generatie.
Verlucht de ruimte,
want ik voel me verstikt.
Dagelijks vecht ik met emoties.
Dromen,
die nooit werkelijkheid kunnen worden.
Misschien,
mischien is er een wereld zonder zorgen.
Maar ik leef in een eigen wereld,
in een eigen tijdperk.
Dit is mijn generatie.
Reacties op dit gedicht
| sweet-sassy: | Woensdag, december 11, 2013 15:40 |
| Zou zo mooi zijn,een wereld zonder zorgen .... | |
| kuukje: | Vrijdag, maart 01, 2013 19:26 |
| klinkt verdrietig.... :S | |
Over dit gedicht
| Auteur: snake642 | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2013 | ||
| Thema's: | ||