Een brief aan jou.
Lieve ik,
je weet dat het anders moet gaan,
want als je zo doorgaat,
weet ik niet zeker,
of je dan nog bestaat.
Angst voor eten,
neemt bij je toe, elke dag
en je let niet eens op de pijn,
die stiekem iets steelt, je glimlach.
Je kijkt zovaak naar achteren,
naar toen je nog gelukkig was,
waarom kijk je niet naar voren,
en ga je positief je toekomst tepas?
Je gaat binnenin kapot,
je tranen kan je niet meer verbergen,
je blijft maar binnenin,
in donkere gedachtens rondzwerven.
Zoek hulp, alsjeblieft,
je kan zo toch niet verdergaan,
pak de hand van een ander,
trek je eraan op, elke dag,
dan zul je op een dag voor de spiegelbeeld,
van een gelukkig meisje staan.
je weet dat het anders moet gaan,
want als je zo doorgaat,
weet ik niet zeker,
of je dan nog bestaat.
Angst voor eten,
neemt bij je toe, elke dag
en je let niet eens op de pijn,
die stiekem iets steelt, je glimlach.
Je kijkt zovaak naar achteren,
naar toen je nog gelukkig was,
waarom kijk je niet naar voren,
en ga je positief je toekomst tepas?
Je gaat binnenin kapot,
je tranen kan je niet meer verbergen,
je blijft maar binnenin,
in donkere gedachtens rondzwerven.
Zoek hulp, alsjeblieft,
je kan zo toch niet verdergaan,
pak de hand van een ander,
trek je eraan op, elke dag,
dan zul je op een dag voor de spiegelbeeld,
van een gelukkig meisje staan.
Reacties op dit gedicht
| Allysson: | Zaterdag, juli 01, 2017 16:48 |
| wauw, zo mooi! ik hoop dat je hulp hebt gezocht en aangenomen en dat je tranen een plekje hebben gekregen waardoor er weer ruimte is voor een echte glimlach. Hele dikke knuff!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: juultjee11 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2013 | ||
| Thema's: | ||