Lieve René,
Toen ik je voor het eerst bij de zuidlaardernacht zag,
Vond ik je zo lief, je had zo’n lieve lach.
Nu weet ik ook dat ook zo is,
Daarom is het ook soms dat ik je mis.
Dan denk ik aan jou en over mij,
Dat maakt mij meestal wel weer blij.
Iedereen heeft problemen, zelf jij en ik,
Ik wil je graag helpen, dat is waar ik op mik.
Jij hebt een eigen stijl van verwerken,
Ik wist het wel,maar hoe dat wist ik niet, maar dat laat je mij nu wel merken.
Je moet weten dat ik er altijd voor je ben, dan moet je wel weten,
Dat heb je nu hoop ik wel begrepen.
We sturen soms wel eens een sms naar elkaar,
Dit is ons teken van een vriendschappelijk gebaar.
Sinds kort heb je ook internet,
Hier hebben we samen dan ook vaak veel pret.
Maar soms zijn de gesprekken die wij voeren heel erg serieus,
Andere mensen denken dan, is het heus?.
Ook hebben we onzinnige gesprekken, dat heeft iedereen,
Maar wij hebben toch iets anders, wij hebben iets gemeen.
Wat dat precies is weet ik nog niet,
Dit doet mij erg veel verdriet.
Ik hoop dat jij mij er mee kan helpen, om er achter te komen,
Ook al duurt het dagenlang om het eruit te stomen.
We komen er samen wel uit, daar hoop ik maar op,
Anders word het denk ik een strop.
Ik hoop dat je een ding heel goed in ziet,
Dat zijn de woorden : “VERGEET MIJ NIET”.
Dikke zoen Jannie