Wat rest
Altijd dat is zoiets
ergs, fataal, eng
Een veel te klein woord
voor de pijn, het verdriet
de leugen
Altijd klopt als het bloed
krast tegen houten kaken
en ramt mijn oren
door het prikkeldraad
Altijd is dood
Reacties op dit gedicht
| vagebond: | Vrijdag, maart 15, 2013 12:45 |
| Een wrede waarheid, en een, die hout snijdt. Dankjewel voor dit bijzondere gedicht. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Probert | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 15 maart 2013 | ||
| Thema's: | ||