Equinox
op een kruising van verre wegen,
in de ronding van de moederschoot,
komen hemel en aarde elkaar tegen
met de rechtheid van een schietlood
de zon die aan de oostelijke hemel staat
is stabiel als een rivier zonder verhang,
totdat hij in het westen ondergaat,
dan duren dag en nacht even lang
het viel mij op zonder tegenbericht,
de loefzijde van versteende haarvaten
ontdooit in mijn weekgekookt gezicht,
het zomert kennelijk al in lichte mate
in de ronding van de moederschoot,
komen hemel en aarde elkaar tegen
met de rechtheid van een schietlood
de zon die aan de oostelijke hemel staat
is stabiel als een rivier zonder verhang,
totdat hij in het westen ondergaat,
dan duren dag en nacht even lang
het viel mij op zonder tegenbericht,
de loefzijde van versteende haarvaten
ontdooit in mijn weekgekookt gezicht,
het zomert kennelijk al in lichte mate
Reacties op dit gedicht
| Robby van G.: | Maandag, maart 18, 2013 22:49 |
| Wauw! Alleen jammer dat het nu al zomert, had de lente wel willen meemaken :) | |
| mucho: | Maandag, maart 18, 2013 20:46 |
| allemachtig! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: redactie | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2013 | ||
| Thema's: | ||