het zwart van de
aarde
heb het leven
tot schoven
gebonden
zij drogen met
wind
weer speelt mijn
kind
in de zon net als
vroeger
dolt zorgeloos
rond
nog staan de
stoppels
hun wortels
verankerd
maar de grond is
verkankerd
door jarenlang
roofbouw
op normen en
waarden
gespoeld uit het
zwart van de aarde
wat rijk groeide
en bloeide
oogst nu de
vruchten die
het geweten niet
meer kunnen sussen
wil melker
19/03/2013
Miss_AngelOfFire: | Dinsdag, maart 19, 2013 19:50 |
Heel mooi, wel een beetje donker, wat ik precies niet direct van u verwacht. Kus Angel |
|
Quicksilver: | Dinsdag, maart 19, 2013 18:01 |
ontroerend gedicht, maar mooi verwoord! warme groetsels |
|
youkie: | Dinsdag, maart 19, 2013 15:19 |
in stilte gelezen sterkte liefs |
|
windwhisper: | Dinsdag, maart 19, 2013 12:17 |
ja je hebt nogal wat op je bordje gekregen de laatste weken, mijn gedachten staan even stil bij jou en toch meen ik iets hoopvols te lezen, naast droefheid dikke kus Cobie |
|
teun hoek: | Dinsdag, maart 19, 2013 09:09 |
volgroeid bestaan met de vrucht van de les . h. gr. teun |
|
Anneke Bakker: | Dinsdag, maart 19, 2013 08:58 |
Een ontroerend gedicht Wil waarin ik een dubbele lading proef, maar de schoven staan rechtop. Mooie dag met warme groet Anneke |
|
trucker klaas: | Dinsdag, maart 19, 2013 07:17 |
duurzaamheid is vaak te laat dat is hoe het kortzichtig gaat :( groet ,klaas |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 19 maart 2013 | ||
Thema's: |