Je ziekte heeft je in zijn macht
langzaam maar zeker
verloor je al je kracht

Nu slijt je je dagen
op een ziekenhuisbed
je hebt pijn ...
en gelukkig zijn
zou je willen vragen

Maar hoeveel je ook smeekt
het mag niet zijn ...

Vroeger was je gezond
als kind
je had een zorgeloos bestaan
maar toen
van de éne op de andere dag
was dat opeens gedaan

Je lag in het ziekenhuis
en allerlei ziektes
hebben ze je gegeven
maar geen éne was juist
zo heb je in verschillende ziekenhuizen gelegen

En thuis
wou je blijven wonen
maar daar dachten anderen
anders over!

maar jij wou je niet laten kennen
jij wou niet dat er iets zou veranderen
je hoopt nog steeds dat je thuis kan wonen
alleen, met hulp, dat is je wens

Want jij bent ook maar een doodnormale mens ...