(er)ken mij
ik verlang
naar stilte
in de ruimte
waar niemand
reiken kan.
traan mijn verdriet
en glimlach mijn blijdschap
klinkend in het hemelruim
van de beleving
van het mijn.
ssst... vertel mij niet
hoe ik spreken moet
zwijg wanneer
de nacht
onze ogen sluit.
erken mijn geluidloosheid
wanneer ik dat nodig heb
omarm de bespiegeling
van mijn hart.
22 maart 2013
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, maart 23, 2013 00:44 |
| omarm en waak dan over haar vol verwachting tot zij evenzo zacht als je was je warmt. hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mienke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2013 | ||
| Thema's: | ||