mijn ouders
mijn ouders zijn al jaren overleden
toch zal ik ze nooit vergeten
al gingen ze onder zorgen gebukt
hun kinderen waren hun grootste geluk
zie hun beeltenis nog voor mij
wat waren we gelukkig en blij
tot de ziekte zijn intrede deed
daar waren we niet voor gereed
in het begin waren we nog vol moed
en dachten het komt wel weer goed
tot de dokter me alleen wou spreken
die dag zal ik nooit vergeten
hij zegde me dat het einde naderde
het was een kwestie van dagen
dit was de zwaarste klap die ik kreeg
en hij wilde dat ik er over zweeg
moest doen of er was niets aan de hand
maar zelf was ik zo bang
toen plots op een nacht
voor velen onverwacht
ons mama verliet dit leven
waar in ze alles had gegeven
ons papa had zo veel verdriet
dat hij ons vijf maand later ook verliet
een ding verzachte de pijn
ze konden nu weer samen zijn
het viel ons allen zo zwaar
maar vonden steun bij elkaar
bedankt lieve ouders voor wat je ons hebt geleerd
en eens zien we ons allen in de hemel weer
toch zal ik ze nooit vergeten
al gingen ze onder zorgen gebukt
hun kinderen waren hun grootste geluk
zie hun beeltenis nog voor mij
wat waren we gelukkig en blij
tot de ziekte zijn intrede deed
daar waren we niet voor gereed
in het begin waren we nog vol moed
en dachten het komt wel weer goed
tot de dokter me alleen wou spreken
die dag zal ik nooit vergeten
hij zegde me dat het einde naderde
het was een kwestie van dagen
dit was de zwaarste klap die ik kreeg
en hij wilde dat ik er over zweeg
moest doen of er was niets aan de hand
maar zelf was ik zo bang
toen plots op een nacht
voor velen onverwacht
ons mama verliet dit leven
waar in ze alles had gegeven
ons papa had zo veel verdriet
dat hij ons vijf maand later ook verliet
een ding verzachte de pijn
ze konden nu weer samen zijn
het viel ons allen zo zwaar
maar vonden steun bij elkaar
bedankt lieve ouders voor wat je ons hebt geleerd
en eens zien we ons allen in de hemel weer
Reacties op dit gedicht
| Mady: | Zondag, maart 24, 2013 19:11 |
| Ja na al die jaren blijven we ze missen ons verdriet die slijt zo maar niet. En na al die jaren hebben we hun beeltenis in ons geheugen kunnen bewaren. Het zijn geen schimmen geworden en ik weet het zeker hier boven blijven ze voor ons zorgen. Op aarde zorgen wij nu voor elkaar en ooit zien we ze terug maar wie weet waar? Bedankt voor dit mooie gedicht vergeten worden ze nooit. Dikke kus je zus | |
| Hans Winter: | Zondag, maart 24, 2013 18:23 |
| veel te vroeg verloren droegen zij toch je later leven gaandeweg de lente aan. hans |
|
| karinvangelder: | Zondag, maart 24, 2013 12:05 |
| triest Denise .bewaar de mooie herinneringen in je hart ! liefs x Karin |
|
| Fairouz: | Zondag, maart 24, 2013 11:44 |
| wat ontroerend mooi Youkie...wat zal dat moeilijk zijn geweest voor jullie. ben je de oudste ? lieve troostvolle groet uit Groningen, Fairouz |
|
| Quicksilver: | Zondag, maart 24, 2013 10:18 |
| gevoelig gedicht, vind het toch fijn om te lezen, dat jij erop vertrouwd in het wederzien...waar ik ook in geloof.. warme groets |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, maart 24, 2013 10:08 |
| mooi dankbaar geschreven | |
| windwhisper: | Zondag, maart 24, 2013 09:33 |
| wat ben je sterk, en wat een mooie ode voor je ouders en wat een God''s vertrouwen heb je dank voor dit mooie schrijven, je troost en je opent er veel harten mee lieve groet Cobie goede morgen Denise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: youkie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 maart 2013 | ||
| Thema's: | ||